De pittige Groningers die ik heb leren kennen, leverden de inspiratie voor deze soep. Vrouwen en mannen van eer, harde werkers, recht-door-zee, aardig en vooral met een groot gevoel voor humor. In Groningen werd mosterd vroeger gebruikt in een sausje van karnemelk, reuzel en mosterd. Dit heette ‘stip’ en het was bedoeld om aardappels net even wat meer pit te geven, bij gebrek aan vlees en vis. Ter verhoging van de umami*-smaak gebruik ik een zeer hartige, oude kaas.(* umami is een van de vijf basissmaken naast zout, zoet, zuur en bitter)

Uiteraard nam ik al die kennis nauwkeurig op in een aantekenboekje en ben daar meteen de volgende dag mee aan de slag gegaan. Het resultaat stuurde ik op naar Johannes en Thonik en de eerste versie werd meteen goedgekeurd. Blij met al die wijsheid maak ik deze soep tot op de dag van vandaag. Het is dan ook beslist een van onze ‘hardlopers’. De SP eet hem overigens ook nog steeds.